Dr.Consalida i Profesor Falkowicz: „ Niewinna przygoda, Wielka miłość” cz.19

DWA TYGODNIE PÓŹNIEJ

Pokój hotelowy, myśli Wiktorii

Obudziłam się wtulona w mojego męża. Boże jak to brzmi Wiktoria Falkowicz, Andrzej Falkowicz moim mężem. Ciekawe, co powiedzą na to w szpitalu. Jak zareaguje Przemek, Agata rodzice i Blanka. Będą mieli mi za złe to, że nic im nie powiedziałam. Szczerze mało mnie to teraz obchodzi ważne, ze jestem szczęśliwa z nim. A zaledwie półtora roku temu nie półtora roku temu nie pomyślałabym, że moim mężem okaże się ten arogancki i cyniczny Profesor Falkowicz.. Kocham go resztę mojego życia chcę spędzić właśnie z nim. Lubię patrzeć jak śpi, wtedy uśmiecha się tak słodko. Uwielbiam jego bliskość wtedy, kiedy mnie dotyka i całuje. Po prostu kocham go za to, że jest ze mną, przy mnie. Jeszcze do tego nasz dzidziuś. Już za 6 miesięcy będziesz z nami nasz maluchu

Wiktoria gładziła swój mały zaokrąglony brzuszek

Była godzina, 9 kiedy Andrzej zaczął się budzić:

W: Dzień dobry śpiochu

A: Cześć kotku.Już nie śpisz?

W: Nie mogę spać

A: Nie możesz spać powiadasz to może porobimy coś poczytniejszego

Falkowicz zaczął całować Wiktorię:

W: Andrzej przestań idę zrobić śniadanie. Zaraz wracam

F:, ale to śniadanie możesz zrobić potem ja nie jestem wcale taki głodny

W: ale ja jestem strasznie głodna

F: no tak, ale pozwól ze to ja zrobię wam śniadanie

W: dobrze jak chcesz, ale mogę się przyzwyczaić

Wiktoria pociągnęła Profesora do siebie i pocałowała go:

F: Za taką nagrodę mogę robić codziennie takie śniadanka

W: Dobra idź już

F: Tak jest

Falkowicz poszedł do kuchni zrobić śniadanie, a Wiki wstała z lóżka i poszła do łazienki. Lekarka wyszła z łazienki i poszła do kuchni, gdzie Andrzej kończył robić śniadanie

F: Ślicznie wyglądasz kochanie

W: Wcale, że nie. Po śniadaniu idziemy na zakupy

F: Zakupy?

W: Tak, bo nie mam, co na siebie włożyć. Wszystkie moje rzeczy powoli stają się robić za małe

F:, ale już nie długo

W: nie wcale tylko 6 miesięcy a ja z każdym dniem będę wyglądać jak wieloryb

F: Haha, ale za to, jaki śliczny

W: oj dobra już się tak nie podlizuj, jemy szybkie śniadanie, jedziemy na zakupy, a potem wracamy do domu. Przy okazji muszę pogadać z Agatą

F: Haha a pomyśli, jaka będzie reakcja w szpitalu na wieść o tym, że jesteśmy małżeństwem

W: Oj tak złowrogie spojrzenia Niny i może Przemka zdezorientowany Tretter i Sambor

F: Będzie, na co popatrzeć

W: Chyba za dużo czasu spędzam z tobą

F: Czemu?

W: Bo coraz bardziej przypominam ciebie

F: Oj tam oj tam wydaje ci się kotku

Zjedli śniadanie i pojechali do centrum handlowego. Po 3 godzinach zakupów wrócili do hotelu:

F: wiki ty chyba chcesz wykończyć mnie tymi zakupami

W: Oj nie marudź, co ty myślałeś, ze ja wejdę do jednego sklepu, kupię, co mi się podoba i koniec

F: Po części to tak

W: no to się pomyliłeś ja idę nas spakować, bo za godzinę musimy jechać

Wiktoria zaczęła się pakować

Hotel Rezydentów:

Agata siedzi w swoi pokoju czyta książkę, kiedy wchodzi Przemek:

P: Agata masz chwilę? Muszę z tobą pogadać

Ag: Jasne wchodź. O co chodzi?

P: O Wiktorię martwię się o nią. Nie odbiera ode mnie telefonów. Nie wiem gdzie jest u Falkowicza też nie ma nikogo w domu. Przecież to szkolenie skończyło się 2 tygodnie temu, a jak byłem u Sambora to powiedział, że wzięli sobie miesięczny urlop

Ag: Nie martw się o nią oni zostali jeszcze w Sopocie

P:, Po co?

Ag: Nie wiem Przemek

P:, Ale coś wiesz, widzę to po tobie, przecież znam cię nie od dziś. O co chodzi?

Ag: O nic

P: Wiem, że coś wiesz

Ag: Nie mogę ci powiedzieć ode mnie nie możesz o tym wiedzieć. Wiki dzisiaj wraca dzisiaj i ci to wytłumaczy

P:, Ale co?

Ag: Nie naciskaj i tak ci nie powiem

P: Dobra na razie idę do siebie

Ag: Pa

Przemek wyszedł z pokoju

Sopot

Wiktoria czeka na Andrzeja. Po 20 min wychodzi, po czym wsiadają do samochodu:

F: Okey możemy już jechać

W: To dobrze

Falkowiczowie ruszyli w drogę powrotną:

W: Andrzej ty jutro masz na popołudnie?

F: Tak, a co?

W: Nie nic tylko jutro pojadę z tobą do szpitala

F: A coś ci jest?

W: Nic tylko mam wizytę u Hany

F: Aha no dobra

Po 6 godzinach byli już w Leśnej Górze:

F: Wiki ja muszę jeszcze zajechać do szpitala, więc najpierw pojedziemy do domu i potem pojadę do szpitala

W:, Po co pojadę z tobą, bo muszę iść do Agaty

F: okey

Po chwili byli pod hotelem. Wiktoria pocałowała Falkowicza, po czym wyszła z samochodu, a Andrzej pojechał dalej. Wiki wchodzi do hotelu i kieruje się w stronę pokoju Woźnickiej puka:

Ag: Proszę

W: Hej mogę

Ag: O Patrzcie państwo, kto nas raczył odwiedzić Doktor Wiktoria Consalida we własnej osobie

W: o nie moja droga mylisz się

Ag: A co jesteś duchem?

W: Odwiedziła Cię doktor Wiktoria Falkowicz, nie Consalida

Ag:, Co? Ale jak to? Kiedy?

W: Mam męża od jakiegoś tygodnia. Pobraliśmy się w Sopocie

Ag: To mnie zaskoczyłaś, a czemu mi nic nie powiedziałaś

W: Bo na początku w ogóle tego nie planowaliśmy. Samo tak wyszło Sory

Ag: No już dobra. Nigdy nie sądziłam, że kiedykolwiek zostaniesz Panią Falkowicz

W: Widzisz ja też nie

Do pokoju internistki wszedł Zapała:

P: Agata ja już wych… O Wiki nareszcie się u nas zjawiłaś Ruda, czemu się nie odzywałaś tyle czasu

W: Cześć Przemek przepraszam

Ag: Dobra idę do kuchni, a wy tu sobie porozmawiajcie

Agata wyszła. Przemek usiadł na jej miejscu, a Wiki przysunęła się do niego i rękę przejechała po jego kolanie. Chirurg jeszcze zdążył zauważyć obrączkę na młodej lekarce:

P: Proszę tylko mi nie mów, ze zrobiłaś to, o czym myślę

W: Chodzi ci o obrączkę tak pobraliśmy się z Andrzejem i zrozum kochamy się, on naprawdę się zmienił. A poza tym jestem już w połowie trzeciego miesiąca ciąży

P: No cóż mogę ci jedynie powiedzieć gratuluje i cieszę się twoim szczęściem. Ja też muszę cię o czymś poinformować

W:, O czym?

P: Ja też zostanę ojcem

W: Jak to

P: No ostatnio byłem na imprezie u Oli tej stażystki, potem za dużo wypiliśmy i wylądowaliśmy w łóżku, a na drugi dzień uciekłem. No i spotkałem ją w szpitalu. O ciąży dowiedziałem się 3 dni temu

W: No to fajnie teraz razem będziemy chodzić na spacerki

P: I co to tylko tyle nie będzie żadnych kazań na temat, jaki to ja jestem nieodpowiedzialny 

W: Nie, jeżeli ty nie złościsz się za Andrzeja ja nie będę nic mówić

P: Wiki ostatnio mu się trochę przypatrywałem i zauważyłem jak o ciebie dba i na pewno jesteś z nim bardzo szczęśliwa

W: Nawet nie wiesz jak bardzo, ale wracając do twoich kazań, jeżeli tak bardzo chcesz to..

P: Nie no dobra żartowałem przecież. Sorki ale już muszę iść

W: Jasne

P: To do pa

W: Na razie

Przemek wyszedł, a Wiki poszła do Agaty:

W: Agatko ja też już będę się zbierać

Ag:, Ale wpadniesz jeszcze?

W: Jasne jak chcesz to ty możesz nas odwiedzić

Ag: Może

W: Dobra ja już spadam zdzwonimy się pa

Ag: No pewnie pa pa

Wiktoria poszła do Andrzeja. Weszła do jego gabinetu i ujrzała go w towarzystwie jakiegoś mężczyzny:

W: Cześć Andrzej możemy już iść.. O przepraszam nie chciałam przeszkadzać

F: Ależ kochanie wcale nie przeszkadzasz w zasadzie dobrze, że przyszłaś. Poznaj mojego przyjaciela Profesora Jana Migrockiego. Janek poznaj moją żonę Wiktorię

J: No no no Andrzej nigdy nie pomyślałbym, że znów się ożenisz

F: Pozory mylą

W: Miło mi pana poznać

Profesor wstał ujął dłoń Wiktorii i pocałował

J: Mi również, ale Janek, jeśli można

W: Wiktoria

Towarzystwo jeszcze chwilę rozmawiało:

J: Dobrze naprawdę miło mi się z wami rozmawiało, ale niestety muszę już iść. Praca sami rozumiecie.

W: Jasne

Profesor wyszedł:

F: To, co kotku możemy iść

W: Tak

Wyszli ze szpitala, wsiedli do samochodu i pojechali do domu:

F: To, co zrobię jakąś kolację, a ty odpocznij

W: Chyba śnisz

F: A czemu

W: Po pierwsze ciąża to nie choroba, a po drugie ja bardzo chce ci pomóc

F: Nie ma mowy

W: Ale

Nie zdążyła dokończyć, bo Andrzej zamknął jej usta pocałunkiem:

F: Żadnego, ale

W: No dobra poddaje się idę na górę

Wiktoria wychodzi z kuchni:

W: Skarbie obyś nie był taki jak twój tatuś jeden uparciuch w domu nam starczy:

F: Co tam mówisz?

W: Nie nic

Wiktoria poszła do sypialni a Profesor robił obiad. Po godzinie poszedł po żonę:

F: Wiki zrobiłem kolację idziesz

W: Za chwile tylko muszę skończyć to czytać

F: No, ale ja się tak starałem

W: 15 min cię nie zbawi

F: Zbawi idziemy teraz pani doktor

Andrzej podszedł do Wiktorii wziął ją na ręce i wyniósł z sypialni

W: Andrzej puść mnie. Bo jeszcze nas upuścisz

F: Nie martw się dam radę

Zaniósł do kuchni, usiedli. Zjedli kolacje śmiejąc się i rozmawiając. Potem usiedli w salonie i oglądali jakiś film lekarz z winem a lekarka ze szklanką soku. Wiktoria zasnęła w połowie filmu, więc Andrzej zaniósł ją do sypialni, a sam udał się najpierw do łazienki a potem położył się obok żony i zasnął