Mam kolejną część dla Was. Miłego czytania :)/ Ada

Dr.Consalida i Profesor Falkowicz: „ Niewinna przygoda, Wielka miłość” cz.27

 L: Łukasz. Wiktorio, co za spotkanie, bardzo się cieszę, że cię widzę

W: No ja nie za bardzo, co ty tu robisz?

Zarówno Andrzej jak i Wanda cały czas obserwowali Wiktorię i Łukasza. Mężczyzna chciał dotknąć lekarkę, lecz ta się odsunęła:

W: Nie dotykaj mnie czy nie możesz mnie zostawić raz na zawsze w spokoju

F: Wiki uspokój się

W: Nie. Źle się czuje i nie wiem jak ty, ale ja wracam do domu

F: Oczywiście, przecież nie zostawię cię samej. Przepraszam was, ale musimy już iść

WF: Jasne

Małżeństwo opuściło salę i pojechali do domu

Wiktoria budzi się w nocy i nie może zasnąć, więc schodzi na dół. Siada na parapecie w salonie i zaczyna płakać, po jakimś czasie zaniepokojony Andrzej nieobecnością żony w salonie, również schodzi na dół i podchodzi doi niej:

F: Skarbie, co się dzieje?

W: Nic

Próbowała otrzeć łzy, które spływały jej po policzkach

F: Jak nic? Przecież widzę, ze coś jest nie tak. Ślepy nie jestem. Powiedz mi, co się do jasnej cholery dzieje

W: Możesz na mnie nie krzyczeć

F: Przepraszam, ale powiedz mi, w końcu, co ci jest? Co ten Łukasz ci zrobił?

W: Skąd wiesz, że chodzi o niego?

F: Zauważyłem jak się go przestraszyłaś jak go zobaczyłaś i schowałaś za mną. Więc powiedz, co? Bo jako twój mąż powinienem wiedzieć

W: Chodź

Wiktoria chwyciła Andrzeja za rękę i razem usiedli na kanapie. Falkowicz posadził sobie lekarkę na kolanach i mocno przytulił, a ona wtuliła się w niego:

F: To mów

W: Poznałam go w Hiszpanii. Chodził do tej samej szkoły, co ja. Zaczęliśmy się spotykać. Byłam z nim przez pół roku. Kochałam go, lecz potem zaczął się dziwnie zachowywać. Wszędzie za mną chodził, śledził mnie. Nie pozwalał mi się z nikim spotykać. Gdy wychodziłam z przyjaciółkami do klubu potańczyć szedł za nami. Na początku nie wiedziałam o tym, a później się zorientowałam. A teraz, kiedy zaczepił mnie jakiś chłopak i chciał ze mną zatańczyć. Łukasz wtedy podszedł do nas i go pobił tak, że wylądował w stanie krytycznym w szpitalu.

F: Na jego miejscu też bym tak zrobił. Był zazdrosny to normalne

W: Ale to, co innego. Nie mogłam już z nim wytrzymać i zerwałam z nim. Ale on nie przestawał mnie nachodzić. Cały czas wydzwaniał i pisał. Zmieniałam numer, ale to nie pomogło Wiktoria rozpłakała się jeszcze bardziej

W: Moje życie to było istne piekło. Poszłam na policję i dostał zakaz zbliżania się do mnie

W: A kiedy urodziłam Blankę on przyszedł do szpitala i chciał ją porwać. Podał się za jej ojca, ale wtedy położna zorientowała się, że kłamie i wezwała ochronę. Była rozprawa i został skazany na rok pozbawienia wolności w zawieszeniu na trzy lata. Postanowiłam wyjechać do Polski na studnia by zapomnieć o tym całym koszmarze. Poznałam Przemka, zaczęłam staż w Leśnej Górze i zapomniałam o nim aż.... 

F: Aż do teraz

W: Właśnie i boję się, że zrujnuje mi życie

F: Nie bój się. Jesteś ze mną i nic ci się nie stanie. Zobaczysz wszystko będzie dobrze

W: Jesteś tego pewny?

F: Jak niczego innego, a teraz chodź idziemy się położyć

W: Masz rację jestem wykończona

F: Dobrze się czujesz?

W: Nie za bardzo

F: A co ci jest?

W: Brzuch mnie trochę boli i głowa

F: To chodź idziemy do łóżka

Tydzień później

F: Wiktoria jedziemy już

W: Tak tylko wezmę klucze

F: Ja mam

W: Dobra to zamknij drzwi, a my już idziemy do samochodu. Chodź szkrabie

Wiki wzięła córkę za rękę i poszli do samochodu. Po chwili dołączył do nich Andrzej i razem pojechali na urodziny do jego mamy:

W: Andrzej a kupiłeś te kwiaty dla twojej mamy, o które cię prosiłam 

F: Nie wybacz kochanie, ale zapomniałem

W: To, co teraz?

F: Zaraz podjadę pod jakąś kwiaciarnię i kupię

W: Obyś zdążył, bo jest 17:35 a jeszcze tylko drogi przed nami

F: Na pewno… O zobacz tu jest jakaś kwiaciarnia

Profesor zaparkował samochód na parkingu i poszedł do sklepu. Po 10 min przychodzi z dwoma bukietami róż jednym większym jednym mniejszym. Po czym ten większy chowa do bagażnika, a z mniejszym podszedł drzwi żony i otworzył je:

W:, Po co ci aż dwa bukiety?

F: Ten jest dla ciebie kotku

W: A z jakiej to okazji, bo nie przypominam sobie żadnej

F: A czy musi być jakaś okazja. Nie mogę dać mojej najpiękniejszej żonie bukietu róż bez okazji

W: Oczywiście, że możesz

Lekarka pochwyciła czerwony krawat męża i przyciągnęła do siebie jego twarz i pocałowała go:

W: Dziękuje drogi mężu

F: Ale nie ma, za co kochanie cała przyjemność po mojej stronie

Andrzej położył rękę na udzie żony:

F: A jakąś nagrodę za to przewidujesz?

W: A zasłużyłeś sobie na to?

F: No oczywiście, że tak

W: No to jeszcze się okaże, a teraz jedźmy, bo się spóźnimy

F: Tak jest

Profesor zamknął drzwi od pasażera, po czym obszedł samochód wsiadł za kierownicą

Godzinę później byli pod posiadłością Falkowiczów

F: No o jesteśmy na miejscu. Wiki….. Kochanie

Chirurg położył rękę na kolanie żony:

F: Wiki wszystko dobrze

W: Nie za bardzo. Boję się, że twoi rodzice mnie nie zaakceptują

F: Ale, o czym ty mówisz jak mają cię niezaakceptować przecież jesteś mądra śliczna ambitna, a poza tym jesteś moją żoną i to ty masz mi się podobać a nie moim rodzicom, to ja ciebie kocham

W: Ja Ciebie też wiesz

F: Wiem

Wiktorii poprawił się humor i razem z Andrzejem i Tosią wyszli z samochodu i razem poszli do domu rodziców. Już na werandzie stała kobieta. Miała około 60 lat:

F: Witaj mamo

Falkowicz podszedł do Barbary, przytulił ją, po czym pocałował w policzek:

B: Andrzej synku jak ja cię dawno nie widziałam. Czemu się tak długo nie pokazywałeś tęskniłam za tobą

F: Wiem mamo. Przepraszam po prostu nie miałem czasu. Wiesz jak to jest, kiedy się pracuje w szpitalu. A to poznaj moją żonę Wiktorię

B: Miło mi cię poznać moje drogie dziecko. Andrzej dużo mi o tobie opowiadał

W: Mi również bardzo miło panią poznać

B: Jaka pani? Po prostu mama

W: Oczywiście

 B: A to pewnie jest mała Tosia. Cześć skarbie

F: Kochanie idź do babci

Tosia podbiegła do Basi i ją przytuliła:

B: Jejciu tak się cieszę, że zostałam babcią. Już myśleliśmy ojcem, że nigdy nie doczekamy się wnuków

F: No właśnie a gdzie jest szanowny tatuś

W: Andrzej przestań taki być

F: Ale jaki kochanie

W: Taki oschły

B: No właśnie Andrzejku może już czas abyście się pogodzili. Ojciec wróci za godzinę może dwie. Ma jakieś spotkanie w firmie

F: Oczywiście jak zawsze wszystko jest ważniejsze od rodziny

B: Dobra chodźcie do środka przecież nie będziecie tu tak stać

Po godzinie do domu przychodzi ojciec Profesora w towarzystwie kobieta na widok, której Andrzejowi zrzedła mina.....

Jak myślicie, kto to może być?